Uda Rata Natum

Taniec kandyjski, nazywany także Uda Rata Natum, jest jedną z najbardziej rozpoznawalnych i prestiżowych form sztuki tradycyjnej Sri Lanki. Wywodzi się z regionu Kandy, dawnej stolicy wyspiarskiego królestwa, gdzie do dziś pozostaje żywym elementem kultury i ceremonii religijnych. Początki tej tradycji sięgają wieków, kiedy taniec łączył funkcję rytuału uzdrawiającego, ofiarnego i dworskiego. Był nierozerwalnie związany z buddyzmem therawady i kultem relikwii Zęba Buddy, przechowywanej w Świątyni w Kandy.

Legenda głosi, że kandyjskie tańce powstały jako część kohomba kankariya – rytuału odprawianego dla oczyszczenia i ochrony społeczności przed chorobami oraz złymi duchami. Z czasem nabrały charakteru ceremonialnego, wykonywanego ku czci bogów, w szczególności boga Kohomby. W okresie panowania dynastii królewskich tańce stały się także sztuką dworską – tancerze występowali na dworze, prezentując swoje umiejętności podczas świąt i uroczystości państwowych.

Charakterystyczne dla tańca kandyjskiego są dynamiczne, skomplikowane ruchy ciała, skoki i wirujące obroty, które symbolizują walkę dobra ze złem oraz harmonię kosmosu. Tancerze noszą bogato zdobione kostiumy – białe spódnice w formie plisowanych pasów, ozdobne pasy, biżuterię z metalu i srebra, a na głowach wysokie korony, przypominające nakrycia dawnych wojowników. Całość uzupełnia rytm tradycyjnych bębnów gata bera, których dźwięk wyznacza tempo i intensywność występu.

Do dziś taniec kandyjski odgrywa ważną rolę podczas słynnej procesji Esala Perahera w Kandy, jednego z najstarszych i najbardziej widowiskowych festiwali religijnych w Azji. Tancerze, muzycy i akrobaci towarzyszą wówczas uroczystemu przemarszowi, którego centralnym elementem jest relikwia Zęba Buddy. Współcześnie taniec ten można oglądać zarówno podczas tradycyjnych ceremonii, jak i w formie pokazów artystycznych, które przyciągają turystów z całego świata.

Taniec kandyjski to nie tylko widowisko, ale także żywe świadectwo duchowej i historycznej tożsamości Sri Lanki. Jego praktyka przekazywana jest z pokolenia na pokolenie, a mistrzowie tej sztuki uważani są za strażników dziedzictwa, które odzwierciedla jedność człowieka, natury i boskości.
Fotografie powstały w 2023 roku.